Choreography of thoughts
The need to shape and transform our bodies, ignoring natural grow en sensitiveness and what the consequences are of this behaviour in real life, with real bodies. And is there a need to free ourselves out of this pose and if yes how do we do this? How can we bring it back to it’s natural core?
In slow motion
Malou van der Molen
Terug naar het mouleren en draperen om ons uit het gestandaardiseerde keurslijf te bevrijden. Mouleren om te kijken, echt te kijken naar wat je ziet en voelt om hier op dit moment te anticiperen en reageren.
In het antieke Griekenland en het Romeinse rijk (+/- 600 – 100 v. Chr.) werden mouleer en drapeertechnieken gebruikt om het lichaam te verhullen, dit werd op zo’n manier gedaan dat het de idealen: democratie, humanisme en het vrijheidsideaal ondersteunden. Voor deze technieken werden rechthoekig weven stoffen van verschillende afmetingen gebruikt. Om de drager niet te beperken in de bewegingsvrijheid werd het volume van de stof met behulp van banden die over het bovenlichaam kruisten. Mannen en vrouwen droegen hetzelfde.
Deze drapeertechniek ontstond uit een vrijheidsideaal, waarbij het weefproduct als originele stof werd behouden en respecteerde de mens door nergens dwang te tonen en de bewegingsvrijheid niet te beperken. Waarbij we ons in lichaam tegenwoordig wurmen in de standaard maatvoering van de confectie-industrie biedt mouleren een verademende oplossing. Mouleren is een gemengde techniek van couperen en draperen. Het ontwerp en patroon komen werkende wijs tot stand. In dit proces is het nodig werkelijk naar het lichaam te kijken en is hierdoor een exclusief en individueel ontwerp waarbij ook rekening wordt gehouden met de ‘wil’ van de stof. Het lichaam is het unieke mal voor de vorming van het ontwerp, als beeldhouwen met stof.
Mouleren - A. Duburg R. van der Tol
Elias: The Civilizing process (1978). He describes how Western man became the ‘civilized’ being he is today, and in so doing he focusus on the body, as being the focus on and within which the process of civilization takes place. Increasing civilized society and thereby control the body’s natural functions. He focusus in particular on the role played by the emotions, such as shame and embarrassment, in the civilizing process. As people become more and more dependent upon each other, so too the need for individual self-restraint increases. This increase in self-control is effected by emotions, which Elias sees as playing a hinge-like role, between the physical and the psychic aspacts of the person and, therefor, between the natural and the cultural aspects.
Bodywork: Dress as a Cultural Tool – Janet Adrewes
Hoe de mens in contact staat met zijn omgeving geeft hij vorm met zijn lichaam.
Gestolde lichaamsstructuren door ingehouden bewegingen op de contactgrens, beperkingen van de vrijheid.
Afstemming
Ons lichaam is de drager en kenner van allerlei veld-ervaringen. Dwingende patronen.
Praktijkboek Gestalt - Paul Derkinderen
Deze ruimte strekt zich dus rond mij uit maar maakt ook deel uit van mijn bewegende lijf. Via mijn zintuigen komt de wereld als een tastbare werkelijkheid in mijn systeem. Mijn universum breidt zich uit doordat ik beweeg, ik ben het middelpunt van mijn verschuivende ruimte. Ik ervaar het als stilstaan in de mist, als een geïsoleerde ruimte die mijn wereld tot overzichtelijke kleine eenheden terugbrengt. Lopend in de mist verschuift de ruimte zich in dezelfde afmetingen vanaf mijn lichaam. De georiënteerde ruimte hangt nauw samen met de structuur van mijn lichaam, ofwel de bewegingsmogelijkheden daarvan. Als ik dit vertaal naar mijn textiele omhulsels dan kan ik die ook zien als een verlengstuk van mijzelf.
Thesis: Grenswachter in het tussenruim - Malou van der Molen
Tailored clothes constrict the body and interfere with the body’s muscular structures to such an extent that they have to be seen as relating tot the body in a quite different way than flat-cut clothes or wrapped cloth. They control and take over the body, and they demand a ‘standard body’, which is only allowed a small margin of deviance in its volume and in its measurements.
Bodywork: Dress as a Cultural Tool – Janet Adrewes
Clothes without a body are clothes without movement and it is only with movement and it is only with movement that dress represents to its full potential, the body’s energy is indispensable to its significance.
Bodywork: Dress as a Cultural Tool – Janet Adrewes
By their constant presence on or around the body, clothes guide the wearer’s stance and leave their mark on the body’s muscle structure and on the way it uses the space it exist in. Clothes prompt the body to move in particular ways, slowing it down by their copious volume for example, or stimulating it to speed and movement by liberating certain parts of it.
Bodywork: Dress as a Cultural Tool – Janet Adrewes
Morris: ‘We’ve become blind from so much seeing. Time to press up against things, squeeze around, crawl over – not so much out of a childish naivete to return to the playground, but more to acknowledge that the world begins to exist at that the world begins to exist at the limits of our skin and what goes on at that interface between the physical self and external conditions doesn’t detach us like the detached glance.’
Move, choreographing you - Stephanie Rosenthal (quote van Robert Morris)
Opdelen
Waar al die kilometers stof worden geradeerd, verknipt en als patroondelen weer aan elkaar genaaid, ontstaat tegelijkertijd een opgedeeld lichaam. De patroondelen fragmenteren het lichaam in kleine stukjes. Mijn benen die in een broek moeten passen en waarvan het weefsel strak tegen de huid mijn kniebuigingen blokkeert. Mijn hals in een verharde boord die mijn nek lijkt te ondersteunen. Om mijn polsen het einde van mijn mouwen die me er aan herinneren dat hier een ander lichaamsdeel begint. Mijn handen, beschermend tegen kou maar weggestopt in handschoenen afgesloten van mijn tastzin.
De kledingstukken passen precies op de afzonderlijke lichaamsdelen. Je zou kunnen zeggen dat het bijna ‘te goed’ past. Ik trek kleren aan in de morgen om ze de rest van de dag te negeren, bijna vergetend dat mijn lijf uit een geheel bestond.
Thesis: Grenswachter in het tussenruim - Malou van der Molen
